Nebe Suresi Arapça yazılışı ve okunuşu
Mekke dönemimde inmiştir. Peygamber Efendimiz peygamberliğini açıkladığında Mekkeli müşrikler bu durumu kendi aralarında tartışmış ve kendi aralarında sorular sormaya başlamış "getirdiği nedir" şeklinde sualleri dillendirmişlerdi. Peygamber Efendimizin peygamber olarak seçilip gönderilmesi hususunda kendi aralarında tartışmalar yapıyorlardı. İşte tam da bu ortamda "Neyi soruşturuyorlar? O büyük haberi mi? ayetleri ile başlayan Nebe Suresi nazil olmuştur.
Bismi’llâhi’r-Rahmân’ir-Rahîm
(1) Amme yetesâelûn(yetesâelûne) (2) anin nebeil azîm(azîmi) (3) ellezî hum fîhi
muhtelifûn(muhtelifûne) (4) kellâ seya’lemûn(seya’lemûne) (5) summe kellâ seya’lemûn(seya’lemûne) (6) e lem nec’alil arda mihâdâ(mihâden) (7) vel cibâle evtâdâ(evtâden) (8) ve halaknâkum ezvâcâ(ezvâcen) (9) ve cealnâ nevmekum subâtâ(subâten) (10) ve cealnâl leyle libâsâ(libâsen) (11) ve cealnân nehâra meâşâ(meâşen) (12) ve beneynâ fevkakum seb’an şidâdâ(şidâden) (13) ve cealnâ sirâcen vehhâcâ(vehhâcen) (14) ve enzelnâ minel mu’sırâti mâen seccâcâ(seccâcen) (15) li nuhrice bihî habben ve nebâtâ(nebâten) (16) ve cennâtin
elfâfâ(elfâfen) (17) inne yevmel faslı kâne mîkâtâ(mîkâten) (18) yevme yunfehu fîs sûri fe
te’tûne efvâcâ(efvâcen) (19) ve futihatis semâu fe kânet ebvâbâ(ebvâben) (20) ve suyyiratil cibâlu fe kânet serâbâ(serâben) (21) inne cehenneme kânet mirsâdâ(mirsâden) (22)
litâgîne meâbâ(meâben) (23) lâbisîne fîhâ ahkâbâ(ahkâben) (24) lâ yezûkûne fîhâ berden
ve lâ şerâbâ(şerâben) (25) illâ hamîmen ve gassâkâ(gassâkan) (26) cezâen vifâkâ(vifâkan) (27) innehum kânû lâ yercûne hisâbâ(hisâben) (28) ve kezzebû bi âyâtinâ kizzâbâ(kizzâben) (29) ve kulle şey’in ahsaynâhu kitâbâ(kitâben) (30) fe zûkû fe len nezîdekum illâ azâbâ
(azâben) (31) inne lil muttekîne mefâzâ (mefâzen) (32) hadâika ve a’nâbâ(a’nâben) (33) ve kevâibe etrâbâ(etrâben) (34) ve ke’sen dihâkâ(dihâkan) (35) lâ yesmeûne fîhâ lagven ve lâ kizzâbâ(kizzâben) (36) cezâen min rabbike atâen hisâbâ(hisâben) (37) rabbis semâvâti
vel ardı ve mâ beynehumâr rahmâni lâ yemlikûne minhu hitâbâ(hitâben) (38) yevme yekûmur rûhu vel melâiketu saffâ(saffen), lâ yetekellemûne illâ men ezine lehur rahmânu ve kâle
savâbâ(savâben) (39) zâlikel yevmul hakk(hakku), fe men şâettehaze ilâ rabbihi meâbâ(meâben) (40) innâ enzernâkum azâben karîbâ(karîben), yevme yenzurul mer’u mâ
kaddemet yedâhu ve yekûlul kâfiru yâ leytenî kuntu turâbâ(turâben).
Mekke dönemimde inmiştir. Peygamber Efendimiz peygamberliğini açıkladığında Mekkeli müşrikler bu durumu kendi aralarında tartışmış ve kendi aralarında sorular sormaya başlamış "getirdiği nedir" şeklinde sualleri dillendirmişlerdi. Peygamber Efendimizin peygamber olarak seçilip gönderilmesi hususunda kendi aralarında tartışmalar yapıyorlardı. İşte tam da bu ortamda "Neyi soruşturuyorlar? O büyük haberi mi? ayetleri ile başlayan Nebe Suresi nazil olmuştur.
Bismi’llâhi’r-Rahmân’ir-Rahîm
(1) Amme yetesâelûn(yetesâelûne) (2) anin nebeil azîm(azîmi) (3) ellezî hum fîhi
muhtelifûn(muhtelifûne) (4) kellâ seya’lemûn(seya’lemûne) (5) summe kellâ seya’lemûn(seya’lemûne) (6) e lem nec’alil arda mihâdâ(mihâden) (7) vel cibâle evtâdâ(evtâden) (8) ve halaknâkum ezvâcâ(ezvâcen) (9) ve cealnâ nevmekum subâtâ(subâten) (10) ve cealnâl leyle libâsâ(libâsen) (11) ve cealnân nehâra meâşâ(meâşen) (12) ve beneynâ fevkakum seb’an şidâdâ(şidâden) (13) ve cealnâ sirâcen vehhâcâ(vehhâcen) (14) ve enzelnâ minel mu’sırâti mâen seccâcâ(seccâcen) (15) li nuhrice bihî habben ve nebâtâ(nebâten) (16) ve cennâtin
elfâfâ(elfâfen) (17) inne yevmel faslı kâne mîkâtâ(mîkâten) (18) yevme yunfehu fîs sûri fe
te’tûne efvâcâ(efvâcen) (19) ve futihatis semâu fe kânet ebvâbâ(ebvâben) (20) ve suyyiratil cibâlu fe kânet serâbâ(serâben) (21) inne cehenneme kânet mirsâdâ(mirsâden) (22)
litâgîne meâbâ(meâben) (23) lâbisîne fîhâ ahkâbâ(ahkâben) (24) lâ yezûkûne fîhâ berden
ve lâ şerâbâ(şerâben) (25) illâ hamîmen ve gassâkâ(gassâkan) (26) cezâen vifâkâ(vifâkan) (27) innehum kânû lâ yercûne hisâbâ(hisâben) (28) ve kezzebû bi âyâtinâ kizzâbâ(kizzâben) (29) ve kulle şey’in ahsaynâhu kitâbâ(kitâben) (30) fe zûkû fe len nezîdekum illâ azâbâ
(azâben) (31) inne lil muttekîne mefâzâ (mefâzen) (32) hadâika ve a’nâbâ(a’nâben) (33) ve kevâibe etrâbâ(etrâben) (34) ve ke’sen dihâkâ(dihâkan) (35) lâ yesmeûne fîhâ lagven ve lâ kizzâbâ(kizzâben) (36) cezâen min rabbike atâen hisâbâ(hisâben) (37) rabbis semâvâti
vel ardı ve mâ beynehumâr rahmâni lâ yemlikûne minhu hitâbâ(hitâben) (38) yevme yekûmur rûhu vel melâiketu saffâ(saffen), lâ yetekellemûne illâ men ezine lehur rahmânu ve kâle
savâbâ(savâben) (39) zâlikel yevmul hakk(hakku), fe men şâettehaze ilâ rabbihi meâbâ(meâben) (40) innâ enzernâkum azâben karîbâ(karîben), yevme yenzurul mer’u mâ
kaddemet yedâhu ve yekûlul kâfiru yâ leytenî kuntu turâbâ(turâben).
Son düzenleme moderatör tarafından:
