Emre Aydın - Afili Yalnızlık
Ölsem, ölsem, ölsem hemen şimdi
Kaçsam, gitsem, kaçsam tam da şimdi
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm
Sövdüm, sövdüm, sövdüm ben dünyaya
Acılara, sokaklara, ait olmaya, insanlara
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik. bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm.
Değmezmiş hiç uğraşmaya
Bu kez mecalim yok hiç dayanmaya dayanmaya...
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm
Emre Aydın - Belki Birgün Özlersin
Belki bir gün özlersin
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken.
Okuduğun ilk roman
Sevdiğin ilk adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Belki dolar gözlerin.
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin
Belki bir gün özlersin
Sil gözünün yalnızlıklarını
O an fısılda duvarlara adımı
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana
Belki bir gün özlersin
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken
Seçtiğin bu hayat
Geçtiğin son adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Sessiz harfler seçersin
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin
Sil gözünün yalnızlıklarını
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana
Emre Aydın - Bu Kez Anladım
Bu kez anladım
Kuru dallardan yapma
Bi köprüden geçiyorum
Ben ordaydım
Erbabı yalnızları
Yutan kentler biliyorum
Bu kez anladım
Hüzünlerden bozma
Mutluluklar yaşıyorum
Ben ordaydım
Acemi aşıkları
Boğan sular biliyorum
Ne müttefik belli
Ne sığınakların yeri
Kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür
Sonu yok bunun, boşluklardan boşluk beğendim
Vazgeçtim bugün herşeyden halsiz şu kalbim
Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim
Hem suçsuz hem güçsüz hem halsiz...
Bu kez anladım
Kartonlardan yapma
Siperlere pusuyorum
Ben ordaydım
Huzurlu zamanları
Yıkan sonlar biliyorum
Emre Aydın - Dayan Yalnızlığım
Karla karışık yağar hüzün
Üstüm başım hep uzun kollu
Benden iyi bilirsin
Anlatmama lüzum var mı?
Gözlerim senden sonra
Hep parçalı bulutlu
Sen de baksan görürsün
Bakmaya yüzün var mı?
Mutlu muyduk ki? Sade nefes aldık
Bıktım artık uzatma, yaslan bana ağla
Kal yanımda böyle sonbahar gelince
Soysuzlar içinde kalma yalnızlığım
Bak yenildik işte
Zamanı gelince kalkarız belki de
Dayan yalnızlığım
Uzun yola gitmeden
İki koltuk ayırttım
Seninkisi cam kenarı
Sormana lüzum var mı?
Farkı yok ki geçmişten
İlk kez görmüş değilsin
Hiç kuraya girmeden
Hep kısa çöpü çekmişsin
Mutlu muyduk ki? Sade nefes aldık
Bıktım artık uzatma, yaslan bana ağla
Kal yanımda böyle sonbahar gelince
Soysuzlar içinde kalma yalnızlığım
Bak yenildik işte
Zamanı gelince kalkarız belki de
Dayan yalnızlığım
Emre Aydın - Git
Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme
"Adam olmaz" dedin senden
"Adam nedir" dedim içimden
Fark etmezdi değişseydim
Güvenseydim ya da salıverseydim
Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme
Git gideceksen bekleme
Başka bir şey söyleme
Gideceksen bekleme
"Artık olmaz" dedin senle
"Çok eskitti beni bu hikaye"
"Tamam" dedim "tamam kabul"
Laf anlatılmaz ki gerçeğe
Ben üşümem sen geç beni
Sıkı giyin kandırma kendini
Bir şairin şiirinden ibaret
Tüm bildiğin büyük ihtimalle..
Emre Aydın - Hareket Vakti
İs karası gibiyim o temiz ellerinde
Dil yarası gibiyim bu masum sözlerinde
Kal deme hiç, bunu benden isteme
Sus bu gece
Bana aşktan sakın hiç bahsetme
Dur bu gece
Bana dokunma, beni delirtme
Sana boşuna umut vermek istemem
Çağıran bir şeyler var hep
Beni uzak şehirlerde
Bana ait bir şeyler var
O sert gülüşlerde
Sen yine olduğun gibi kal, benim için sakın değişme
Giderim bugun ha yarın hareket vaktigelince
Sen yine olduğun gibi kal, misafirim bu şehirde
Bir el sallarsın yeter hareket vaktigelince
Mum gibiyim
Senin ışıl ışıl gözlerinde
Kum gibiyim
Uçsuz bucaksız o çöllerinde
Kış gibiyim
Yakan yaz güneşinde
Hırsız gibiyim
Kadehteki o ruj izlerinde
Dil gibiyim
Yanağındaki o beninde
Kal deme hiç,
Bunu benden isteme
Emre Aydın - Kalan Sağlar Senin Olsun
Kabul ettim hata bende, gelme üstüme
Öldüm zaten kaç gün önce
Aynı anda susunca, aynı anda konuştuk
Duymazdan geldiysek bile
Kabul ettim hata bende, ben gördüm önce
Öldün zaten kaç gün önce
Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun
Tamam ben zaten öldüm, kalan sağlar senin olsun...
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Dört duvar yalnızlık var
Gücün yetmez kaçmaya
Hapsolursun yalnızlığa
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Buz gibi yalnızlık var
Gücün yetmez ısınmaya
Hapsolunca yalnızlığa
Kabul ettim hata bende, gelme üstüme
Öldüm zaten kaç gün önce
Aynalarla avunma, göstermezler içini
Hiç çekinme tanı kendini
Tek kişilik eşyalar, küçük küçük bavullar
Hikayenden arda kalan
Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun
Tamam ben zaten öldüm, kalan sağlar senin olsun...
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Dört duvar yalnızlık var
Gücün yetmez kaçmaya
Hapsolursun yalnızlığa
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Buz gibi yalnızlık var
Gücün yetmez ısınmaya
Hapsolunca yalnızlığa
Emre Aydın - Kim Dokunduysa Sana
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
"Yaptım çünkü aşık oldum" deme, konuşma
Ona öyle demezler buralarda
Alem inansa sözüne ben inanmam
Beş para eder mi varlığın?
Ki yokluğun beni acıtsın
Alem eğilsin önünde, ben eğilmem
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
Sen öğrettin bana ağlamayı
Başıma yastık basıp hıçkırmayı
Alem affetse seni ben affetmem
Onlar gibi değilim ben
Adam olmaı hala benden
Adam kölen olsun senin, ben olmam
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
Emre Aydın - Unut Gittiğin Bir Yerde
Adının karşısında acı yazıyor bütün sözlüklerde
Ne desen küfür gibi, senden yana cümleler bile
Gülüşlerim vardı benim... Ben kimin, ben nerdeyim?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende
Tabirim caiz değil, numunem yok, sende kalsın aslım
Müstakil bir masaldı, bitti işte, ben aynı haytayım
Gülüşlerim vardı benim... Ben kimin, ben nerdeyim?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende
Emre Aydın - Ve Gülümse Şimdi (Bebeğim)
Sakın ağlama, tanıdık yalnızlık,
evvel Allah tanıştık evvelden
Kokunu bırakma, çok sevdim kokunu,
bilemezsin al götür kokunu
Çocuktun hep sen, elinde balonla...
Engel miydim ben?
İğne miydim?
Bir bakmışım ki ben, elmalar düşmüş,
tükenmişiz, kepenkler inmiş...
Ve uğraşmak anlamsız
Yüzündeki yabancı
Her geçen saniye bana daha yabancı.
Ve böyle olmasın bildiğim gibi kal sen
Her geçen saniye daha da zorlaşmasın
Ve gülümse şimdi.......
Haklıydın hep sen, acılar bedava,
mecburduk hep uzaktan bakmaya
Çok yorgunum ben, eski bir saat gibi...
hırpalandım Istanbul gibi..
Bebeğim...
Oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya...
öyleyim.
Ölsem, ölsem, ölsem hemen şimdi
Kaçsam, gitsem, kaçsam tam da şimdi
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm
Sövdüm, sövdüm, sövdüm ben dünyaya
Acılara, sokaklara, ait olmaya, insanlara
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Aldatan bir kadın kadar düşman
Ağzı bozuk üstelik. bırakmıyor acıtmadan
Bu kez pek bir afili yalnızlık
Ağlayan bir kadın kadar düşman
Tuzaklar kurmuş üstelik
Bırakmıyor acıtmadan
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm.
Değmezmiş hiç uğraşmaya
Bu kez mecalim yok hiç dayanmaya dayanmaya...
Bitiyorum her nefeste
Ne halim varsa gördüm
Çok koştum, çok yoruldum
Ve şimdi ben de düştüm
Emre Aydın - Belki Birgün Özlersin
Belki bir gün özlersin
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken.
Okuduğun ilk roman
Sevdiğin ilk adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Belki dolar gözlerin.
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin
Belki bir gün özlersin
Sil gözünün yalnızlıklarını
O an fısılda duvarlara adımı
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana
Belki bir gün özlersin
Başka adamlarla
Başka şehirlerde yürürken
Seçtiğin bu hayat
Geçtiğin son adam
Yasal acılarından
Hatta yalnızlıktan
Sessiz harfler seçersin
Başka adamlara
Başka şehirlerde
Belli etmezsin
Sil gözünün yalnızlıklarını
O an fısılda duvarlara adımı.
Bin bıçak var sırtımda,
Biniyle de adaşsın
Herbiri hayran sana
Emre Aydın - Bu Kez Anladım
Bu kez anladım
Kuru dallardan yapma
Bi köprüden geçiyorum
Ben ordaydım
Erbabı yalnızları
Yutan kentler biliyorum
Bu kez anladım
Hüzünlerden bozma
Mutluluklar yaşıyorum
Ben ordaydım
Acemi aşıkları
Boğan sular biliyorum
Ne müttefik belli
Ne sığınakların yeri
Kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür
Sonu yok bunun, boşluklardan boşluk beğendim
Vazgeçtim bugün herşeyden halsiz şu kalbim
Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim
Hem suçsuz hem güçsüz hem halsiz...
Bu kez anladım
Kartonlardan yapma
Siperlere pusuyorum
Ben ordaydım
Huzurlu zamanları
Yıkan sonlar biliyorum
Emre Aydın - Dayan Yalnızlığım
Karla karışık yağar hüzün
Üstüm başım hep uzun kollu
Benden iyi bilirsin
Anlatmama lüzum var mı?
Gözlerim senden sonra
Hep parçalı bulutlu
Sen de baksan görürsün
Bakmaya yüzün var mı?
Mutlu muyduk ki? Sade nefes aldık
Bıktım artık uzatma, yaslan bana ağla
Kal yanımda böyle sonbahar gelince
Soysuzlar içinde kalma yalnızlığım
Bak yenildik işte
Zamanı gelince kalkarız belki de
Dayan yalnızlığım
Uzun yola gitmeden
İki koltuk ayırttım
Seninkisi cam kenarı
Sormana lüzum var mı?
Farkı yok ki geçmişten
İlk kez görmüş değilsin
Hiç kuraya girmeden
Hep kısa çöpü çekmişsin
Mutlu muyduk ki? Sade nefes aldık
Bıktım artık uzatma, yaslan bana ağla
Kal yanımda böyle sonbahar gelince
Soysuzlar içinde kalma yalnızlığım
Bak yenildik işte
Zamanı gelince kalkarız belki de
Dayan yalnızlığım
Emre Aydın - Git
Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme
"Adam olmaz" dedin senden
"Adam nedir" dedim içimden
Fark etmezdi değişseydim
Güvenseydim ya da salıverseydim
Git gideceksen bekleme
Farklı değilsin sen de
Gideceksen bekleme
Git gideceksen bekleme
Başka bir şey söyleme
Gideceksen bekleme
"Artık olmaz" dedin senle
"Çok eskitti beni bu hikaye"
"Tamam" dedim "tamam kabul"
Laf anlatılmaz ki gerçeğe
Ben üşümem sen geç beni
Sıkı giyin kandırma kendini
Bir şairin şiirinden ibaret
Tüm bildiğin büyük ihtimalle..
Emre Aydın - Hareket Vakti
İs karası gibiyim o temiz ellerinde
Dil yarası gibiyim bu masum sözlerinde
Kal deme hiç, bunu benden isteme
Sus bu gece
Bana aşktan sakın hiç bahsetme
Dur bu gece
Bana dokunma, beni delirtme
Sana boşuna umut vermek istemem
Çağıran bir şeyler var hep
Beni uzak şehirlerde
Bana ait bir şeyler var
O sert gülüşlerde
Sen yine olduğun gibi kal, benim için sakın değişme
Giderim bugun ha yarın hareket vaktigelince
Sen yine olduğun gibi kal, misafirim bu şehirde
Bir el sallarsın yeter hareket vaktigelince
Mum gibiyim
Senin ışıl ışıl gözlerinde
Kum gibiyim
Uçsuz bucaksız o çöllerinde
Kış gibiyim
Yakan yaz güneşinde
Hırsız gibiyim
Kadehteki o ruj izlerinde
Dil gibiyim
Yanağındaki o beninde
Kal deme hiç,
Bunu benden isteme
Emre Aydın - Kalan Sağlar Senin Olsun
Kabul ettim hata bende, gelme üstüme
Öldüm zaten kaç gün önce
Aynı anda susunca, aynı anda konuştuk
Duymazdan geldiysek bile
Kabul ettim hata bende, ben gördüm önce
Öldün zaten kaç gün önce
Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun
Tamam ben zaten öldüm, kalan sağlar senin olsun...
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Dört duvar yalnızlık var
Gücün yetmez kaçmaya
Hapsolursun yalnızlığa
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Buz gibi yalnızlık var
Gücün yetmez ısınmaya
Hapsolunca yalnızlığa
Kabul ettim hata bende, gelme üstüme
Öldüm zaten kaç gün önce
Aynalarla avunma, göstermezler içini
Hiç çekinme tanı kendini
Tek kişilik eşyalar, küçük küçük bavullar
Hikayenden arda kalan
Tamam yeter herşey istediğin gibi olsun
Tamam ben zaten öldüm, kalan sağlar senin olsun...
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Dört duvar yalnızlık var
Gücün yetmez kaçmaya
Hapsolursun yalnızlığa
Ne aşk var, ne mutlu sonlar
Buz gibi yalnızlık var
Gücün yetmez ısınmaya
Hapsolunca yalnızlığa
Emre Aydın - Kim Dokunduysa Sana
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
"Yaptım çünkü aşık oldum" deme, konuşma
Ona öyle demezler buralarda
Alem inansa sözüne ben inanmam
Beş para eder mi varlığın?
Ki yokluğun beni acıtsın
Alem eğilsin önünde, ben eğilmem
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
Sen öğrettin bana ağlamayı
Başıma yastık basıp hıçkırmayı
Alem affetse seni ben affetmem
Onlar gibi değilim ben
Adam olmaı hala benden
Adam kölen olsun senin, ben olmam
Yapma, dokunma
Kim dokunduysa sana... ona git
Nerde unuttuysan beni... orda kal
Ezdirmem kendimi sana
Emre Aydın - Unut Gittiğin Bir Yerde
Adının karşısında acı yazıyor bütün sözlüklerde
Ne desen küfür gibi, senden yana cümleler bile
Gülüşlerim vardı benim... Ben kimin, ben nerdeyim?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende
Tabirim caiz değil, numunem yok, sende kalsın aslım
Müstakil bir masaldı, bitti işte, ben aynı haytayım
Gülüşlerim vardı benim... Ben kimin, ben nerdeyim?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende
Emre Aydın - Ve Gülümse Şimdi (Bebeğim)
Sakın ağlama, tanıdık yalnızlık,
evvel Allah tanıştık evvelden
Kokunu bırakma, çok sevdim kokunu,
bilemezsin al götür kokunu
Çocuktun hep sen, elinde balonla...
Engel miydim ben?
İğne miydim?
Bir bakmışım ki ben, elmalar düşmüş,
tükenmişiz, kepenkler inmiş...
Ve uğraşmak anlamsız
Yüzündeki yabancı
Her geçen saniye bana daha yabancı.
Ve böyle olmasın bildiğim gibi kal sen
Her geçen saniye daha da zorlaşmasın
Ve gülümse şimdi.......
Haklıydın hep sen, acılar bedava,
mecburduk hep uzaktan bakmaya
Çok yorgunum ben, eski bir saat gibi...
hırpalandım Istanbul gibi..
Bebeğim...
Oyunun en güzel yerinde zil çalınca üzülürdük ya...
öyleyim.
